گفت‌وگو با سرمربی تیم فوتسال بانوان پالایش نفت آبادان که به تازگی به‌عنوان یکی از گزینه‌های برتر بهترین تیم فوتسال بانوان جهان در سال ۲۰۲۳ معرفی شدند.

فوتسال بانوان باشگاه فرهنگی ورزشی پالایش نفت آبادان که در فصل گذشته مقام قهرمانی سوپر لیگ و چند عنوان برتر را کسب کرده بود از سوی سایت معتبر فوتسال پلنت در لیست 10 گزینه بهترین تیم فوتسال بانوان جهان سال ۲۰۲۳  قرار گرفت. خبری کوتاه با ابعادی جهانی که نگاه‌ها را بار دیگر به‌سوی این تیم مقام آور جلب کرد و بیشتر نام سرمربی خوزستانی آن را بر سر زبان‌ها انداخت.

«پالایش نفت آبادان به‌عنوان برترین تیم، بهترین باشگاه و بازیکن هم حائز جایگاه برتر شد» اما او این جمله را هرجا مجالی باشد تکرار می کند. پرطنین‌ترینش در مراسمی بود که نامش را به‌عنوان بهترین مربی فوتسال کشور در نیم‌فصل گذشته اعلام کردند.

تکرارش می‌کند تا شاید به خودش و دیگران گوشزد کند که «پریسا امامی» دارنده عنوان بهترین مربی فوتسال کشور این کار را به‌تنهایی انجام نداده است

برای هم‌صحبتی با این سرمربی جوان در محل تمرین‌ها حاضر شدیم. افتادگی و لبخند همیشگی‌اش اولین چیزی است که در برخورد اول نظر مخاطب را به خود جلب می‌کند. 

•از او می‌پرسم که پریسا امامی کیست و فوتسال را از کجا شروع کرد؟ و این‌گونه گپ و گفت خودمانی‌ مان شروع می‌شود:

متولد شهرستان ایذه و دارای مدرک فوق‌لیسانس تربیت‌بدنی گرایش فیزیولوژی ورزشی هستم 15ساله بودم و جز اولین افرادی که رشته فوتسال را در خوزستان شروع کرد.13- 14 سال بازی کردم و هفت سال هم هست که به‌عنوان مربی، مدیر فنی و سرمربی در این رشته ورزشی حضور دارم. 

برای انتخاب این رشته دلیل خاصی داشتید؟

خانواده ما خانواده فوتبالی هستند و همین باعث شد به فوتبال علاقه‌مند شوم. در یک مقطع رشته بسکتبال را دنبال کردم و در سال اولی که رشته فوتسال آمد در این رشته ثبت‌نام کردم. همان سال از ایذه به‌عنوان منتخب استان خوزستان انتخاب شدم. سال‌های اول از ایذه تا اهواز برای تمرین می‌رفتم و خانواده هم نه‌تنها مانعم نبودند که مشوق من هم بودند.

کمی از سوابق ورزشی‌تان می‌گویید؟

من کار حرفه‌ایم را با تیم دیهیم شروع کردم. راه‌آهن اهواز، ملی حفاری، پالایش نفت آبادان، استقلال جنوب دزفول هم ‌بازی کردم اما بیشتر در تیم‌های ملی حفاری و پالایش نفت آبادان بودم. در سال 94 شدیدترین آسیب که پاره شدن رباط صلیبی است را تجربه کردم. ازنظر روانی احساس می کردم فرسوده شدم اما چون رشته تحصیلی‌ام فیزیولوژی ورزشی بود در یک سال و در یک‌رشته دیگر به‌عنوان مربی بدن‌سازی حضور داشتم.

بعد از یک سال با تیم حفاری آخرین بازیم را تجربه نمودم و قهرمان هم شدیم. بعدازآن با بازی خداحافظی کردم و هم به خاطر علاقه‌ام به مربی‌گری و هم اعتقادم به خداحافظی در اوج، باوجود توانایی بازی و کسب عنوان قهرمانی از بازی خداحافظی کردم. 

مربی گریم را هم از تیم حفاری شروع و چهار سال مربی این تیم بودم. 2 سال مدیر فنی پالایش نفت آبادان بودم که در سال اول عنوان قهرمانی را کسب کردیم و سال دوم هم جزء چهار تیم برتر بودیم و سه فصل هم هست که به‌عنوان سرمربی تیم پالایش نفت آبادان حضور دارم که در سال اول تیم، سوم سوپر لیگ شد، سال گذشته قهرمان کشور شدیم امسال در مرحله آمادگی هستیم.

خبرهای خوب فوتسال بانوان آبادان  از فصل گذشته شروع شد و حالا هم تیمتان و هم خود شما یکی از 10 نامزد بهترین تیم فوتسال و بهترین سرمربی فوتسال باشگاهی بانوان جهان هستید. کمی دراین‌باره توضیح می‌دهید؟

تیم پالایش نفت آبادان فصل گذشته به‌عنوان بهترین باشگاه، مدیرعامل، سرمربی و پدیده مسابقه هم انتخاب شد. هرساله هم از میان تیم‌های قهرمان در یک سایت جهانی بانام فوتسال پلنت برترین مربیان و باشگاه‌ها انتخاب می‌شوند و با توجه به اینکه تیم ما در این دوره قهرمان شد، آمار و ارقام خوبی مثل کمترین گل خورده، بازی رودررو و موارد دیگر داشت جز 10 باشگاه برتر و من نیز جزو 10 نامزد برترین مربی جهان در رشته فوتسال انتخاب شدم که این اتفاق برای دومین بار است که برای باشگاه آبادان رخ می‌دهد.

ازنظر شما رمز این موفقیت تیم چیست؟

به اعتقاد من همبستگی ، من همیشه به بچه‌ها می‌گویم ما مثل یک خانواده هستیم. ورزش ما انفرادی نیست و نتیجه متعلق به یک نفر نیست و همه بچه‌های تیم تلاش کردند تا این عنوان و نتیجه به دست آید.

یکی از دستاوردهای ما این است که تیم بیشترین آمار گل زده را ثبت کرد که به سه نفر تعلق داشت و همین امر نشان می‌دهد تیم بر یک فرد خاص تمرکز ندارد و اصل نتیجه است.

برای تداوم این افتخارآفرینی‌ها در فصل جدید چه برنامه‌ای دارید؟

در فصل جدید دفاع از جایگاه قهرمانی تیم پالایش نفت آبادان در اولویت کاری ما قرار دارد. 

تیم پالایش نفت آبادان ۴ سهمیه ملی‌پوش دارد که سال گذشته پنج ملی‌پوش را به تیم ملی معرفی کرد و این فصل با چهار ملی‌پوش به میدان می‌رویم و باوجوداینکه کار سختی است اما هدف اولمان این است باشگاه صنعت نفت به‌عنوان قهرمانی دست یابد. 

حالا که از لحظات شاد و امیدبخش گفتید لطفا برای آن‌هایی که شما برایشان یک الگو هستید بگوید که آیا روزهای سختی را هم داشته‌اید؟ 

در روزهای ابتدایی مجبور بودم مسافت ایذه تا اهواز را در تردد باشم. روزهای خیلی سختی بود. هم‌درس می‌خواندم هم ورزش می‌کردم و مسابقه می‌دادم. خوب یادم هست یکی از اساتیدم گفت شک نکن نتیجه این تلاش‌ها را خواهی دید که این روزها به حرفش پی بردم. به استثنا باشگاه ما که شرایط مناسبی دارد اما هنوز در بیشتر باشگاه‌های کشور متاسفانه شرایط حمایتی فراهم نیست و از ورزشکاران و کادر فنی حمایت مالی نمی‌شود.

بسیاری از مربیان حتی خود من منبع درآمد ثابتی نداریم و ضرب‌المثلی هست که می‌گوید چمدانمان همیشه بسته است و در این شرایط تنها تلاش و پشتکار مؤلفه‌ای لازم  برای ادامه این راه توسط بانوان فوتسالیست است. 

و به‌عنوان آخرین سوال آرزوی خانم امامی چیست؟

هدف من این است که یک روز سرمربی تیم ملی باشم.